5 sierpnia 2015 r. – XV Międzynarodowy Przemyski Festiwal SALEZJAŃSKIE LATO MUZYCZNE 2015 „Muzyka na styku Kultur” – Koncert organowy

Środa 5 sierpnia była kolejnym dniem, w którym miłośnicy muzyki organowej mogli poczuć satysfakcję ,że uczestniczą w czymś podniosłym. Muzyka ta dostarcza wielu wrażeń, piękna harmonii, brzmienia organów, ale przede wszystkim gry młodych muzyków, którzy z polotem i mistrzostwem wykonali utwory mistrzów tego instrumentu.

Krzysztof Musiał urodził się w 1992 roku w Brzesku. Naukę gry na organach rozpoczął w Diecezjalnym Studium Organistowskim w Tarnowie, które ukończył w 2010 roku i kontynuował ją w Państwowej Szkole Muzycznej im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie. Obecnie jest studentem krakowskiej Akademii Muzycznej w klasie prof. dra hab. Andrzeja Białki. Jest laureatem ogólnopolskich konkursów organowych dla średnich szkół muzycznych oraz konkursów akademickich (III miejsce na Ogólnopolskim Konkursie Organowym “Hindemith – Karg-Elert – Reger”, I miejsce na Ogólnopolskim Konkursie Organowym „Romuald Sroczyński in memoriam”). Koncertował w Polsce, Holandii, Francji i Litwie.

Brał udział w kursach mistrzowskich prowadzonych przez krajowych i zagranicznych pedagogów, m.in. L. Ghielmiego, J. Tůmę, J. Serafina, J. Gembalskiego. Prowadzi działalność jako organista liturgiczny i towarzyszy chórom z Brzeska i Okocimia, z którymi zdobywał liczne nagrody i wyróżnienia.

Absolwent Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej II st. w Przemyślu w klasie organów mgr. Daniela Prajznera. Obecnie jest studentem Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie organów prof. dr. hab. Marcina Szelesta. Zdobył III nagrodę na II Międzynarodowym Konkursie Organowym w Katowicach. Brał udział w kursach prowadzonych przez takich profesorów jak: Pieter van Dijk, Martin Schmeding, Stefan Engels, Hans-Jurgen Kaiser, Jaroslav Tuma, James Johnstone, HayoBoerema.

PROGRAM KONCERTU:

Krzysztof Musiał:

Jan Sebastian Bach (1685-1750) – Pièced’orgue BWV 572

Jan Sebastian Bach – Schmückedich, o liebeSeele BWV 654

Felix Mendelssohn-Bartholdy (1809-1847) – Sonata A-dur Op. 65 nr 3

Cesar Franck (1822-1890) – Grande Piece Symphonique Op. 17

Pierwszą kompozycją koncertu organowego była  Fantazja G-dur Jana S. Bacha.

Jest ona popularnym utworem pochodzącym z najbardziej płodnego, weimarskiego okresu twórczości Bacha. Następnym utworem był jeden z osiemnastu tzw. „Chorałów lipskich”, napisanych przez Bacha w Weimarze, a poprawionych i wydanych właśnie w Lipsku. Są to różnego rodzaju opracowania chorałów protestanckich i są ważną częścią dorobku kompozytora.  „Schmuckedich…” – „Przystrój się, duszo, wyjdź z otchłani grzechu” jest pieśnią przeznaczoną na komunię. Lipski Kantor opracował go tak, że trzy głosy – bas, tenor i alt tworzą akompaniament, zaś w sopranie zaprezentowana została bogato zdobiona, koloraturowa melodia chorału.

Felix Mendelssohn-Bartholdy i jego Sonata A-dur to jedna z sześciu sonat napisanych przez kompozytora na organy, które prezentują pionierski, romantyczny sposób komponowania na ten instrument. Sonata A-dur jest utworem specyficznym, składającym się z dwóch niesymetrycznych części. Pierwsza z nich jest bardzo rozbudowana, posiada kilka wewnętrznych części i cechuje się rozległym użyciem kontrapunktu, a na dodatek zostaje w nią wpleciony chorał „Z głębokości wołam do Ciebie, Panie”. Druga część jest całkowicie kontrastująca, liryczna, wokalna i nawiązuje do twórczości fortepianowej Mendelssohna, a w szczególności do jego cyklu „Pieśni bez słów”.

Artur Szczerbin – drugi z wykonawców koncertu wykonał „Grand pies symfonik(que)„

Opus magnum i monumentalne dzieło w twórczości kompozytora. Składa się ono z pięciu części i jest udaną próbą przeniesienia gatunku symfonii na organy. Główną inspiracją do napisania tego utworu był instrument zbudowany w paryskim kościele św. Klotyldy przez francuskiego organmistrza Cavaille-Colla, gdzie Franck był organistą. Pionierskim rozwiązaniem było m.in. zwiększenie roli i uszlachetnienie głosów językowych, imitujących trąbkę, obój czy puzon, które stały się podstawą nowoczesnych francuskich organów. Z pomocą tego instrumentu Franck opracował nowe typy faktur, melodykę oraz połączenia głosów, które dają efekt przeniesienia wolumenu brzmieniowego orkiestry symfonicznej na organy, przecierając szlaki dla jego następców na wiele lat.